بررسی تأثیر سینرژیک دگزامتازون و امواج فراصوت با شدت پایین در تمایز استئوژنیک سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش

مقدمه: در این مطالعه تأثیر سینرژیک دگزامتازون (dexa) و فراصوت با شدت پایین (lius) بر تمایز استئوژنیک سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از مغز استخوان موش (rmscs) مورد بررسی قرار گرفت. فرضیۀ تحقیق، امکان وجود اثر سینرژیک دو عامل فوق بر القای تمایز استئوژنیک سلول های بنیادی در محیط آزمایشگاهی بود. روش بررسی: دستگاه فراصوت با فرکانس mhz3 کالیبره شد. rmscs از استخوان های ران و ساق پای موش جدا شده و کشت داده شدند. سلول ها با هدف خالص سازی تا پاساژ سوم پیش برده شدند. سلول های خالص شدۀ پاساژ سوم در دو گروه حاوی دگزامتازون با غلظت 8-10 میلی مول و دگزامتازون و فراصوت با شدت 2355 cm / mwدر مد پیوسته و در زمان 5 دقیقه به صورت روزانه و تا 14 روز قرار گرفتند در حالی که گروه کنترل فقط دگزامتازون داشت و هیچ فراصوتی دریافت نکرد. آنالیزهای سنجش فعالیت آلکالین فسفاتاز و روش rt-pcr نیمه کمّی برای بیان ژن های آلکالین فسفاتاز، استئوکلسین و استئوپونتین به ترتیب در روزهای اول، دوم، سوم، پنجم، هفتم، نهم، یازدهم و چهاردهم بعد از تحریک انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که فعالیت آلکالین فسفاتاز در گروه فراصوت و دگزامتازون به طور معنی داری بیشتر از دگزامتارون بود (005/0p≤) و آنالیز rt-pcr نیمه کمّی تفاوت معنی داری را در بیان ژن های تمایزی در دو گروه نشان داد (005/0p≤). نتیجه گیری: این تحقیق بیان می کند که دگزامتازون و فراصوت کم توان در تمایز استئوژنیک mscها یک اثر سینرژیک می باشد و امکان بقای سلولی را نیز افزایش خواهد داد. واژه های کلیدی: دگزامتازون، فراصوت کم توان، سلول های بنیادی مزانشیمی، تمایز استئوژنیک، اثر سینرژیک